Yitirilen Şeref, Aldatmacalarla Yeniden Kazanılmaz

0

BEĞENDİM

0

• Twitter'da Paylaş
• Facebook'da Paylaş
• Pinterest'te Paylaş
• WhatsApp'ta Paylaş

YİTİRİLEN ŞEREF; ALDATMACALARLA YENİDEN KAZANILMAZ

Şerefin kazanılması ne kadar ko­lay ise, kaybetmek ondan daha kolay­dır demiştik.

Dikkatle, düşünerek ve isteyerek tırmandığımız şeref basamaklarından bir anlık dikkatsizliğimiz bizi taa dibe düşürebilir.

Bu itibarla çevremizde olup bi­tenleri çok dikkatli izlememiz; olayların, davranışların nedenlerine iyice eğilme­miz, zorunludur.

Bir söz vardır “yörük kesesin­den kurban adanmaz” diye!..

İşte şerefini veya şerefliliğini, yö­rük kesesinden kestiği kurbanlarla sağlamaya çalışanları, ayrı bir dikkat ve ayrı bir gözle incelemekte büyük fayda vardır.

Bir hayır kurumuna yardım et­mek, bir okul, bir çeşme, bir hastahane yaptırmak, kişiye çok yönlü şeref kapı­larını açar. Çevresine yardımcı olan her insan için bu böyledir.

Ne var ki; “çevreye yardım ama­cıyla yapılan” bu eserlerin yapımı için

sarfedilen maddi değerin menşeini de bilmek, araştırmak gereklidir.

Kıtlık yıllarında şekeri, unu, tuzu karaborsadan satarak, elde edilmiş bir maddi varlığın, aradan üç beş yıl geç­tikten sonra bir kısmının, çevreye yar­dım kurumu diye ortaya konması, dü­pedüz çevrenin gözünü boyama anla­mındadır.

Bilinmesi gerekir ki yitirilen şeref, bir süre sonra aldatmaca ve göz boyamacalarla yeniden kazanılamaz.

Art niyetlerle, gizlilik ve kandır­maca ile şerefliliği bir arada yaşatmaya imkân yoktur.

Böylesi cambazlıklarla kazanılan şey; şeref değil, tam tersidir.

İşte şeref kazanmak veya şeref kazandığını kabul ettirmek durumunda olanların karşısında “gerçek şeref” adı­na çok dikkatli bulunmamız zarureti vardır.

Her insanın yapısında ve yaradı­lışında mevcut olan “şeref” gibi yüce kavramların, sadece ve sadece bir ve­ya birkaç kişiye mahsus olmadığını iyi­ce bilmek durumundayız.

Her insan şereflidir. Hiç kimseyi bir başkasına oranla daha az şerefli veya daha çok şerefli kabul etmeye imkân yoktur. Ancak bazılarımızın bu in­sanca özellikle pek ilgilenmediği, bazı­larımızın ise bu yolda bir şeyler bulma­ya uğraştığı da bir vakıadır.

Anormal ve tehlikeli olan ise, as­lında şeref ve haysiyetle bağdaşmaya­cak düşünce, tutum ve davranışlar içinde olup da bunları “şeref” yaygara­sı veya uyutmacası ile ortaya koyanlar­dır.

İşte toplum içinde, bireylerde or­taya çıkan dalgalanmalar ve huzursuz­lukların temelinde bu gerçek yatar.

Eğer biz şerefimize sahip olma­nın ve onu insanca yollarla geliştirme­nin bilincinde isek, eğer biz söze değil yapılan işe önem vererek bir takım so­nuçlara varmanın alışkanlığını kazan­mış isek ve eğer biz gözlerimize lâf ka­labalığı île çekilen siyah perdeyi açma diriliğini gösterirsek; şeref, ardında tüm insanlığın huzuru ile ortaya çıkacaktır.