Dokunduğun Herkes Siyah

Dokunduğun Herkes Siyah

Kimse geri dönmeyecek, birinin geri döndüğü hiç olmadı. Nefret ettiklerin çürüyüp gitti, keza sevmiş olduklarında…

Yağmurun altında yürüyorum ve bu hiç bitmiyor. Üç tarafı hüzünlerle çevrili yurdum, genç ölümlerle değişiyor mevsimler ve hep aynı toprağa aynı ağıtı söylüyor Anadolu’daki bütün diller…

Sahi insan Şair ‘ine değilde

Niye her şiirde kendine üzülür;

Zaten acı dediğin

Kadın saçı gibidir,gece çözülür.

Kurtların ve kadınların kendilerini yanlış anlayanlar tarafından yok edilmesi çarpıcı bir benzerlik taşır.

Birini sevmek ile “birine sahip olmayı sevmek” bambaşka şeyler. Birinde merhamet, diğerinde cezalandırma arzusu ve öfke var. Birinde kölelik, diğerinde sahici bağlar var. Birinde aidiyet ve kaynaşma, diğerinde sahiplik iddiası ve denetleme var. Biri iki kişilik, diğeri ise tek.