YAN DERDİNE YAN

YAN DERDİNE YAN

Evet, doğru, insanlar değişiyor. Üç gün önce bıraktığın insanın yerinde başka bir insan buluyorsun, ama istediğimiz yöne doğru mu bu değişme? Başka yöne doğru mu? Dün anlamsız bir tablo gibi seyrettiğim ağaçlar, bulutlar bugün heyecan veriyor. Dün Allaha inanan, bugün isyan ediyor veya sanata tapan adam Allaha dönüyor. Bugün yaşamın anlamı dediğin şey yarın bir taş parçasından daha anlamsız olabiliyor. Bu kadar ince bekleyişler gerekir mi?

Biz yine bastığımız her yerde çiçekler varmış gibi özenle yürüyeceğiz yollarda. Başımızı göğe kaldırınca ilk defa görüyormuş gibi bakacağız güneşe. Gökkuşağı hikâyesine inanıp altından geçmeye çalışacağız, cennete açılan bir kapı var mı diye… Her şeye rağmen böyle olacak bu.

İnanmayı tercih ettiğimiz hikâyeden de sorumluyuz. Sadece inanıyor olmak, saf tutmak bizi sorumluluktan azade kılmıyor.

Neye inandığın, neyi alkışladığın, neyi anlamak istemediğin, neyi işine göre anladığın çok çok önemli