KISMET

KISMET Her yıl ürettiği mısırlarla ödül alan bir çiftçi varmış. En kaliteli mısır ödülünü alan bu çiftçiyle bir gazeteci röportaj yapmak istemiş. Çiftçinin evine giderken yol üzerinde ki diğer evlerin bahçelerinde gördükleri kişilerle de sohbet ediyormuş. Bu sohbetler sırasında çiftçi ile ilgili oldukça ilginç bir bilgiye ulaşmış. Çiftçi ödül aldığı mısır tohumlarını ekmeleri için komşularına da veriyormuş. Gazeteci çiftçinin yanına ulaştığında hemen bu durumu sormuş; "Seninle her yıl aynı yarışmaya giren komşularına, tohumlarından vermeyi nasıl göze alabiliyorsun?" "Neden?" diye sormuş çiftçi ve devam etmiş; "Yoksa bilmiyor musun? Rüzgâr olgunlaşan mısırlardan polenleri alır ve tarla tarla dağıtır. Eğer komşularım kalitesiz mısır yetiştirirse çapraz tozlaşma sonucu her geçen yıl mısır kalitesi düşer. Eğer kaliteli mısır yetiştirmek istiyorsam, komşularıma da kaliteli mısır yetiştirmeleri için yardım etmeliyim." Bir bütün olduğumuz gerçeğini gözümüzün gördüğü her şeyde teyit etmemiz mümkün. Birbirimize görünmeyen bağlarla bağlı olduğumuz… Kızsak, küssek de birbirimize, beğenmesek yargılasak düşman da olsak bir bütündür varlığımız. İyisi ve kötüsüyle. Yaptığımız şeyler dolaylı olarak, bazen direk olarak etkiler bizi. Bir bütünün parçası olduğumuz idrakiyle yaşamak kolaydır… İnsanın egosunun artması, daha bireysel yaşamaya başlamasına yol açtı. Bu da bu devrin getirisi olsun, olsun da birlikte her şey daha kolay değil mi? Zor olana ikna edildik belki. Yalnızlığa ve bencilliğe. Her zaman değil tabi fakat gitgide daha çok ve daha çok kendimizi düşündüğümüzü zannederek sadece bu beden içine kısıldık kaldık. Oysa sadece bir beden değilsin sen. Gözünün gördüğü her şeyde varsın. Perdelerin olmasa görebileceksin. Ahhh bu perdeler! Kendini kendinden perdeler. Neymiş ki bu perdeler? Türlü düşünceler, kalıplar, inançlar… Canım kendim için bile bir şey yapmak istemiyor, başkası için ne yapabiliri ki ben? Belki bu ayrımdı seni hiçbir şey yapmak istemeyen hale getiren. Başkası olarak görmen… Kınadığım, kızdığım, yargıladığım herkesle paylaşsaydım elimdeki tohumları belki benimde bir bahçem olurdu en kalitelisinden hasatlara kısmet. Daha aydınlık günlere kısmet… “Ey varlık aleminin misafiri Gerçeklerin sırrının ne olduğunu anla Vahdet anının sınırı yoktur Söylediğin her şey O’ nun adıdır Çünkü her şeyde gizli olan nokta O’dur Bazen fezayı dolduran cevherdir Bazen cihandır Ölüm ve hayat O’nun kadehidir Bazen Güneş bazen Ay’dır Bazen yağmur bazen buluttur Ateş de alev de kendidir Gece de kendi seher de kendidir Bazen taş bazen bitkidir Bazen karınca bazen aslandır Ruh da kendisi cesette kendisidir Hayatta kendisi ölüm de kendisidir Zamanla yok olunca kendini kendinde bulur Mutlak iken nokta olur Yokluk Hakk’ın kudret eserlerinin göründüğü yerdir” Filibeli Ahmed Hilmi