Bir Lahza Sukûnet

Bir Lahza Sukûnet Sınavlarda gözetmen olarak görev yapmak öğretmenlik mesleğinin cilvelerinden biridir. Her bir öğretmen bir sınav için saatlerce sınıfın huzurunda beklemiştir. Pek çok meslektaşım bu işi bir angarya gibi görse de benim için farklı bir durum var. İşim gereği, gün içerisinde birbirinden farklı onlarca insan ile iletişim hâlindeyim. İnsanlar öylesine birbirinden farklı yapıdalar ki bazılarını çözümlemek, ne istediğini anlamak, dakikalar sürebiliyor. Eğer bir okulda görev yapıyorsanız bir yandan velilerle sürekli bir iletişim halinde olurken diğer yandan da öğrencilerin sorunları ile mücadele etmek durumundasınızdır. Tüm bunların üzerine okulun o doğal uğultusu ya da gürültüsü demeliyim, eklenince insan sakin bir alan aramaktan imtina edemiyor. Ayrıca özel hayatınızda da kalabalık, bol çocuklu bir ailede yaşıyorsanız, dinginlik arayışı sizi farklı düşüncelere sevk edebiliyor. Tüm bu şartlar içerisinde sınav görevi bana ilaç gibi geliyor doğrusu. Özellikle herkesin görev almaktan kaçındığı ÖSYM’nin 180 dakikayı bulan sınavları yok mu, benim için tam bir fırsat. Kafanızın karıştığını, yazarın ne demeye çalıştığını henüz anlamamış olabilirsin sevgili okur. İzah edeyim. Malûmunuz sınav esnasında çıt çıkarmak bile yasaktır. Bulunduğunuz ortamda saatler sürecek bir sessizlik başlamak üzeredir. Hem iş hayatında hem de özel hayatında tempolu ve olabildiğince gürültülü bir ortamda hayatını idame ettirenler için (benim gibi), kendini dinleme, içe kapanma ve en önemlisi de tefekkür etme seansları başlamak üzeredir. Bu sessizlik saatleri para ile satın alınabilecek bir durum değilken böylesine güzel bir fırsatın çıkması benim için vazgeçilemez bir olgudur. Evet, sınav başladı. Gözetmen olanlar için de kendini dinleme, kendi ile baş başa kalabildiği ender bir saat dilimi hoş geldi. Bir muhasebe vakti şimdi. Es geçtiklerini, yapmayı unuttuklarını, hayâllerini bir arada yeniden kurgulayabildiğin kendini dinleme vakti başladı. O kadar yoğun bir tempoda yaşıyorsun ki hazır sana sunulan bu dingin saatleri bir hediye misali kabul edip artık kendini dinlemelisin. Bu hayat yolculuğunda varsay ki bir anlık bile olsa oturup katettiğin yolları şöyle bir düşünmelisin artık. Fazla uzaklaşmış olamazsın henüz, burada oturup dinlenmelisin. Madem gözetmensin bugün, o halde gözcü rolü ile geçmişine bakıp gözetlemelisin bütün yaşadıklarını. Hatalarını tekrar gözden geçirmelisin, yanlışlarını tekrar yapmamak adına daha özenli davranmalısın. Hayata tekrar güvenle sarılabilmek adına buraya kadar olan kısmı bir muhasebe edebilmelisin. Hazır fırsat işte sana. Dediğim gibi ey okur, sınav görevleri benim için bir angaryadan ziyade fırsattır. Değerlendirebilenler için ne mutlu…