HATIRALARLA TÜRK MUSİKİSİ

HATIRALARLA TÜRK MUSİKİSİ TANBURİ CEMİL BEY Günler aylar geçer, Cemil maşrapaya su doldurarak kiler iner. Dizdiği bardaklara değişik miktarlarda su koyar. Elindeki sopa ile nazikçe vurarak duyduğu seslerden aklınca zevk alır. Bir gün ağabeyi eve tanbur getirir. Artık, bağlamayı bırakarak tanbur öğrenmeye çalışır. Cemil’in amcası Refik Bey, Cemile Sultan’ın kâhyalığını yapmaya başlayınca, Abülhamit ile tanışır. Maslak’taki köşküne gider. Hatta gün olur, birlikte ava çıkarlar. Abdülhamit tahta çıktıktan sonra, her Cuma Selâmlığı için Refik Bey’e davetiye gönderir. Refik Bey oralı olmaz. Aylar geçmekte, Cemil boş duramaz. Bir gün kilere girdiğinde gözüne eski bir papuç ilişir, iki yanı lastiklidir. Bahçeye götürür. Daha önce bağlamaya benzetmeye çalıştığı tahtayı gizlediği yerden çıkarır. Bulduğu çivileri iki uca çakar. Lastiği çivilere bağlar ve kendince bir bağlaması olur. Bir gün de mutfağın mermerlerine dizdiği kristal şerbet bardaklarını sularla doldurur ve ince sopa ile bardaklara dokunur ve güzel sesler çıkarır. Annesi Zihniyar Hanım görünce hayrete düşer. Cemil, sulu piyano der. Sokağın karşı tarafındaki komşuları İhsan Bey, tanburla Veli Dede’nin Hicar Peşrevini çalar. Cemil, evin penceresini açar ve dinler. Refik Bey, Cemil’in ailesini de yaylı araba ile Anbarlı’daki çiftliğe götürür. Çiftlik kâhyası Lenber Ağa, aynı zamanda tanbur çalmaktadır. Lenber Ağa tanburu çaldıktan sonra barakasındakig duvara asarak dışarı çıkardı. Cemil, Lenber Ağa her çaldığında gizlice kapı arkasında dinler. Lenber Ağa’nın çıkışı ile bekleyip barakaya girer. Tanburu kucağına alır, bir şeyler çalmaya uğraşır. Yaz biter ve İstanbul’a dönerler. Evdeki musiki toplantılarını ağbeyi Ahmet düzenler. Fasıl aralarındaki konuşmalarda makam ve usûl bilgileri verilir. Cemil, bunlardan çok faydalanır. Fasıldan sonra çoğu sazende, sazlarını taşımamak için evde bırakırlar. Onlar gidince, özellilkle Ahmet ağabeyi evde yokken keman çalmaya çalışır. Cemil’in okulu tatile girer girmez, Anbarlı’ya gitme hazırlıkları yapılır. Çarşıdan gelen Ahmet, iç odadan keman sesi duyar. Cemil, Tatos Efendi’nin mahur sas semaisini çalmaktadır. 4’üncü hanedeki kıvraklı çalışına Ahmet hayret eder. Odaya girer. Cemil mahcup bir vaziyette, “Mahmut ağabey çalabilirsin demişti” diye sanki Ahmet ağabeyinden özür diler. Ahmet Ağabeyi, “Elbette çalabilirsin. Lâkin, kemanı ne zaman öğrendin?” diye sorar. Cemil, “Bir, iki ay oldu” diye cevap verir. Mahur mu nedir diye ilave eden Ahmet, ^Kemanı eline al da mahur saz semaisini beraber çalalım” der. Çaldıkça Ahmet’in şaşkınlığı artar. Dördüncü haneye Cemil hızlı girince, Ahmet Ağabeyi, “çok çabuk çalıyorsun” demek zorunda kalır. Yavaş çalmaya başlarlar. Ahmet, “İnanılır gibi değil^ diye söylenir. Dışarı çıkarlar. Ertesi gün, Anbarlı’ya giderler. Ahmet, yolda, “dün Cemil’i Mahmut Ağabeyin (Refik Beyin oğlu) kemanıyla yakaladım” diye anlatırken amcası Refik Bey, “Farkındayım. Kemani Ağa söyledi. Bir gün piyanonun üstünde unuttuğu kemanı Cemil’i çalarken görmüş, gizlice dinlemiş. Cemil birinden ders mi alıyor diye bana sordu” deyince Ahmet, “Olur mu amca kemanı böyle birdenbire çalıvermek?” diye şaşkınlığını ifade ederken, amcası Refik Bey, “Demek ki oluyormuş Ahmet” der ve çiftliğe varırlar. DEVAM EDECEK Kaynak: Ecz. Emin Akan-Tanburi Cemil Bey - Sayfa: 36-70 Dr. Nazmi Özalp: TÜRK MUSİKİSİ TARİHİ – 2. Cilt Sayfa: 71-72